يكي از هيجان انگيز ترين برداشت ها از نظريه انيشتين مربوط به خود او نبود ، بلكه از هرمان مينكوفسكي بود . مينكوفسكي ايده هاي انيشتين يعني فضا_زمان را به شكل ترسيمي  و قابل تجسم درآورد . تصويري كه او كشيد مخروط نور ناميده مي شود و وقوع يك رويداد را در نقطه اي از فضا_زمان نمايش مي دهد .

اگر چشمانمان را از رويداد به سمت بالاي صفحه حركت دهيم ، نتايج بعدي آن رويداد را شاهد خواهيم بود . در صورتي كه به سمت پايين رويداد حركت كنيم ، ناظر تمامي وقايعي مي شويم كه مي توانيته اند واقعه مورد بحث راتحت تاثير قرار دهند . همچنين ، اگر در طول صفحه به كناره ها حركت كنيم وقايعي را مشاهده مي كنيم كه همگي در همان زمان ، ،ولي در نقطه اي ديگر از فضا ، به وقوع مي پيوندند . دو مخروطي كه گسترش مي يابند ، دربرگيرنده تمامي رويداد ها هستند ، چه مربوط به تمامي وقايع گذشته كه مي توانسته اند رويداد مورد بحث را تحت تاثير قرار دهند باشند ، و چه مربوط به تمامي وقايعي كه در آينده رخ مي دهند و امكان دارد از رويداد مورد بحث تاثير پذيرند ؛ تاثيري كه با سرعت نور يا كمي كمتر از آن حركت مي كند . تمامي رويداد هاي ديگر ،  وراي حالت عادي (كه شامل ارتباط هاي با سرعت كمتر از سرعت نور نسبت به رويداد مورد بحث مي باشند ) قرار مي گيرند. حد فاصل درون مخروط نوراني و بيرون آن ، ديواري از نور وجود دارد ، دقيقا مشابه ديوار صوتي كه وقتي هواپيمايي به سرعت صوت مي رسد تشكيل مي شود . اين مقايسه را براي آن كرديم كه بر اساس نظريه نسبيت هيچ چيز نمي تواند سريع تر از نور حركت كند . بنابراين براي همه مواد ،ديواري از نور وجود دارد .  

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: